Rozwój
Nowy Jork szybko stał się największym miastem USA. Jego sukces opierał się na handlu morskim oraz przemyśle. W 1820 r. w Nowym Jorku mieszkało ponad 125 000 osób. Wcześniej, w roku 1811, niezamieszkałą do tej pory część Manhattanu podzielono na 2 028 skwerów, poprzedzielanych ulicami poziomymi, tzw. Streets oraz pionowymi, tzw. Avenues, które zostały zasiedlone nowymi mieszkańcami. W 1825 r. w Nowym Jorku miało miejsce wielkie otwarcie kanału Erie, który połączył Wielkie Jeziora ze stolicą stanu - Albany. Do miasta licznie przybywali imigranci, pochodzący głównie z Irlandii, Niemiec oraz Skandynawii. Nie wszystkim się jednak powiodło i zmuszeni byli mieszkać w dzielnicach nędzy, i tak, w 1846 r., około 15% nowojorczyków stanowili nędzarze.
W 1875 r. populacja miasta osiągnęła 1 milion. Wall Street stało się największym centrum finansowym, bankowym i ubezpieczeniowym USA. W latach 1880 - 1884 do miasta przybyło ok. 2 milionów kolejnych imigrantów, głównie ze wschodniej i południowej Europy.
W latach 1857 - 1873 w Nowym Jorku powstał Central Park, w 1870 r. założono Metropolitan Museum of Art., w 1883 r. - Brooklyn Bridge (East River), w 1886 r. wzniesiono Statuę Wolności, a w 1898 - Nowy Jork podzielono na 5 dzielnic: Manhattan, Brooklyn, The Bronx, Queens and Staten Island. W roku 1904 wybudowano pierwszą linię metra. W latach 1900 - 1914 nastąpiła koncentracja Afroamerykanów w Harlemie. W 1919 r. ogłoszono prohibicję, która trwała do roku 1933. W 1946 r. Nowy Jork stał się siedzibą ONZ. W roku 1965 w Harlemie miało miejsce zabójstwo Malcolma X. W 1970 r. odbył się pierwszy nowojorski maraton. W roku 1973 wzniesiono The World Trade Centre, dwa wieżowce wyższe od Empire State Building. W 1989 r. w Nowym Jorku wybrano pierwszego czarnego burmistrza - Davida Dinkins'a.